Author: Krukateadmin1

ช่วงนี้มีคุณผู้อ่านอินบ็อกซ์เข้ามาในเพจ kate inspirer ถามเกี่ยวกับวิธีรับมือกับลูกๆ ที่ไฮเปอร์และสมาธิสั้นกันหลายคน ในตอนก่อนๆ ที่ผ่านมา ครูเคทได้เขียนถึงเด็กไฮเปอร์และสมาธิสั้นไปหลายตอนแล้ว ครั้งนี้เลยขอเขียนเกี่ยวกับคุณพ่อคุณแม่บ้าง เพราะส่วนใหญ่มักจะมุ่งแก้ปัญหาพฤติกรรมของลูก เพราะเชื่อว่าปัญหาอยู่ที่ลูก ต้องแก้ที่ลูก จนไม่ได้ตระหนักว่าคลื่นสมองของพ่อแม่สามารถส่งคลื่นรบกวนคลื่นสมองของลูกด้วย

สมัยที่ครูเคทเรียนจิตวิทยา อาจารย์ท่านหนึ่งได้สอนว่าทุกครั้งที่เจอผู้มารับคำปรึกษาต้องสอบถามพูดคุยและสังเกตกิริยาท่าทาง ฯลฯ ก่อนที่จะลงความเห็นว่าเขามีปัญหาหรือความผิดปกติใด แต่อาจารย์ได้พูดติดตลกว่ามีข้อยกเว้นสำหรับคนที่เป็นโรคซึมเศร้า แค่คนไข้ซึมเศร้าเดินเข้ามาในห้องเราจะสามารถสัมผัสพลังเศร้าหมองได้ทันที ซึ่งตอนเรียนครูเคทก็คิดว่าอาจารย์พูดตลก แต่พอตอนที่ไปฝึกงานกับจิตแพทย์ มีอยู่ครั้งหนึ่ง อาจารย์หมอนึกว่าไม่มีคนไข้แล้ว จึงนั่งพูดคุยกับครูเคทอย่างสนุกสนานและทันใดนั้น เราทั้งสองคนหยุดหัวเราะกันกลางอากาศโดยไม่ได้นัดหมาย และรู้สึกงงๆ ว่าหยุดหัวเราะทำไม แต่พอเราหันไปทางประตู ปรากฏว่ามีคนไข้ตกค้างอยู่หนึ่งคนซึ่งเข้ามายืนเงียบๆ ในห้องนานแล้ว พออาจารย์ได้วินิจฉัยพบว่าคนไข้ท่านนั้นเป็นโรคซึมเศร้า ทำให้ครูเคทย้อนกลับไปนึกถึงคำพูดอาจารย์จิตวิทยาที่เคยบอกว่าเราจะสัมผัสความซึมเศร้าจากคนไข้ซึมเศร้าได้ก่อนที่จะได้พูดคุยกับคนไข้ด้วยซ้ำไป แสดงว่าในตอนนั้น ครูเคทกับอาจารย์หมอสัมผัสพลังซึมเศร้าของคนไข้ได้โดยไม่รู้ตัวและพลังนั้นขัดกับพลังเบิกบานที่เรากำลังหัวเราะกันอยู่ จึงเกิดการหยุดค้างแบบงงๆ

เชื่อว่าคุณผู้อ่านคงมีประสบการณ์ตรงอย่างนี้ในครอบครัวอยู่แล้ว เช่น เวลาลูกกำลังหงุดหงิดแหกปากร้องไห้ พ่อแม่ก็จะเผลอหงุดหงิดหนักกว่าลูกเพราะกำลังกังวลว่าทำอย่างไรให้ลูกหยุดร้อง นั่นคือการรับส่งพลังงานระหว่างกันและกัน จึงทำให้พลังงานแห่งความโมโหทวีคูณขึ้นมากกว่าปกติ หรือ เวลาแฟนสาวน้อยใจร้องไห้ ฝ่ายชายรู้สึกกังวลใจไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะใจอยากปลอบให้เธอหยุดร้องไห้ พลังแห่งความกังวลใจของฝ่ายชายจะไปผสมกับพลังแห่งความน้อยใจเสียใจของฝ่ายหญิง ก็เลยยิ่งร้องไห้หนักขึ้น และอาจมีตัดพ้อต่อว่าหนักขึ้นกว่าเดิม เป็นต้น

ในกรณีที่ลูกเป็นเด็กไฮเปอร์ ซึ่งคลื่นสมองของเขาจะไม่เสถียรอยู่แล้ว คือ ตอนความถี่สูง เขาจะมีอาการกระวนกระวาย อยู่นิ่งๆ ไม่ได้ ต้องลุกเดินไปมา หยิบนู่นนี่ หรือบางคนก็จะพูดมาก ตอนที่ความถี่ต่ำ เขาจะง่วงเหงาหาวนอน ซึ่งพฤติกรรมทั้งสองช่วงเป็นสิงที่พ่อแม่ไม่พึงประสงค์และพยายามจะจัดการให้กลับสู่พฤติกรรมปกติที่พ่อแม่ต้องการ แต่พ่อแม่ที่ไม่เข้าใจนอกจากจะจัดการไม่ได้แล้ว พลังความหงุดหงิดของพ่อแม่ที่จัดการกับพฤติกรรมของลูกไม่ได้ จะยิ่งถูกส่งต่อไปยังลูก ทำให้คลื่นสมองของลูกรวนหนักกว่าเดิม ที่อาละวาดร้องไห้โยเย ก็จะอาละวาดหนักกว่าเดิม ที่กำลังรู้สึกเสียใจ ก็จะเสียใจหนักกว่าเดิม

ดังนั้น เวลาพ่อแม่รับมือกับเด็กไฮเปอร์ สมาธิสั้น หรือแม้แต่เด็กปกติที่ทำพฤติกรรมที่พ่อแม่ไม่ต้องการ สิ่งแรกที่ต้องทำคือ พ่อแม่ต้องปรับพลังของตัวเองก่อน รู้สึกตัวให้ไวก่อนว่าตัวเองกำลังหงุดหงิด กำลังโมโห หรือ วิตกกังวล ฯลฯ จากนั้นค่อยๆ ปรับอารมณ์ของพ่อแม่ให้เป็นกลางก่อน แล้วจึงค่อยๆ จัดการกับพฤติกรรมของลูกด้วยความเมตตา เทคนิคง่ายๆ ในการปรับอารมณ์พ่อแม่ก่อนที่จะดุลูกคือ การสูดลมหายใจเข้าลึกๆ กลั้นไว้สัก 2-3 วินาที แล้วหายใจออกยาวๆ ทำซ้ำสัก 5-10 ครั้ง จนเห็นได้ชัดว่าอารมณ์พ่อแม่ดีขึ้น แล้วจึงค่อยๆ จัดการกับปัญหาต่างๆ ของลูกด้วยความรักและเมตตา พร้อมที่จะให้อภัยลูก แล้วลองสังเกตว่าลูกจะเปลี่ยนพฤติกรรมได้อย่างง่ายดายและไม่ยืดเยื้อค่ะ

ใครมีปัญหา ลูกเรียนไม่เก่ง ไม่รู้จะทำอะไรในอนาคต ญาติพี่น้องติดกลุ่มลัทธิ ปัญหาครอบครัว ความสัมพันธ์ การทำงาน ติดโซเชียล ติดเกม panic และ phobia มารับคำปรึกษากับครูเคทได้ที่ KruKate Counseling Center ต้องการนัดคิว โทร. 0814581165 หรือ เข้าไปฝากคำถามและแชร์ประสบการณ์ในแฟนเพจ www.facebook.com/kateinspirer และ YouTube channels: Kate Inspirer ได้นะคะ

วันก่อนมีชายโสดวัย 30 กว่าเข้ามารับคำปรึกษากับครูเคทด้วยอาการเครียดและวิตกกังวลหลังการมีเพศสัมพันธ์ เนื่องจากเขายังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน เขาจึงต้องพึ่งพาบริการทางเพศ ทุกครั้งที่เขามีเพศสัมพันธ์ เขาจะเกิดความวิตกกังวลว่าเขาจะติดเชื้อ HIV ทั้งๆ ที่เขามีการป้องกันด้วยการใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้ง เขากังวลมากถึงกับต้องไปเจาะเลือดตรวจหลายครั้ง เพราะเขาศึกษาหาข้อมูลจากแหล่งต่างๆ จนมีความรู้มากพอเกี่ยวกับชุดตรวจแต่ละประเภทว่า บางชุดตรวจสามารถตรวจเจอหลังจากที่ได้รับเชื้อ 1-2 สัปดาห์ บางชุดตรวจสามารถตรวจเจอหลังจากที่ได้รับเชื้อ 3-4 สัปดาห์ ดังนั้นเขาจึงเวียนตรวจหาเชื้อตามคลินิกและโรงพยาบาลด้วยวิธีการต่างๆ เฉลี่ย 4-5 ครั้ง ต่อการมีเพศสัมพันธ์ 1 ครั้ง และไม่ว่าคุณหมอผู้อ่านผลตรวจและผู้เชี่ยวชาญโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ทุกคนจะยืนยันว่าเขาไม่ได้ติดเชื้ออย่างแน่นอน และโอกาสที่เขาจะติดเชื้อนั้นต่ำมาก เพราะเขามีการป้องกันอย่างดีอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถวางใจ รู้สึกเข็ดขยาด และจะกังวลใจวนไปวนมาอีกนานเป็นปี กว่าที่เขาจะเริ่มมีเพศสัมพันธ์ครั้งใหม่ได้

ช่วงหนึ่งเขามีแฟนเป็นตัวเป็นตน ซึ่งแฟนของเขานั้นเป็นเพื่อนรุ่นน้องที่นิสัยดี เรียบร้อยมาก ไม่มีพฤติกรรมสำส่อนทางเพศ แต่เมื่อเขาได้มีอะไรกับเธอเพียงครั้งเดียว อาการวิตกกังวลว่าเขาจะติดเชื้อ HIV ก็กลับมาอีก และได้ไปตรวจหาเชื้อหลายครั้งอีกเช่นเดิม เขาพยายามคิดอย่างเป็นเหตุเป็นผล ใจหนึ่งเขาก็เชื่อว่าไม่มีทางที่เขาจะติดเชื้อมาจากแฟนของเขาอย่างแน่นอน 99.99% แต่แล้วอีกใจหนึ่งก็คิดขึ้นมาว่าเนื่องจากแฟนของเขาเคยมีแฟนมาก่อนหน้าเขาคนหนึ่ง ดังนั้นมีโอกาส 0.01% ที่แฟนเขาจะติดเชื้อขึ้นมาก็ได้ ฯลฯ และเป็นเรื่องที่น่าเศร้าและน่าเสียดาย เขาไม่สามารถมีอะไรกับแฟนได้อีก เพราะความวิตกกังวลว่าจะติดเชื้อ ไม่นานเขาก็เลิกกับแฟน และเมื่อได้พูดคุยถึงเรื่องอื่นๆ ที่ทำให้เขาวิตกจริต ก็พบว่าเขามีความย้ำคิดย้ำทำในเรื่องต่างๆ สูง หรือที่เรียกว่า OCD – obsessive compulsive disorder เช่น เขาได้รับข้อเสนองานใหม่ที่ดีมาก แต่ด้วยความกังวลเรื่องนู้นเรื่องนี้ทำให้เขาปฏิเสธงานใหม่ไปอย่างน่าเสียดาย เป็นต้น เขารู้สึกเครียดจนหัวมึนๆ ตึงๆ  คิดมากจนไม่สามารถมีสมาธิกับสิ่งต่างๆ รอบตัวได้

การขจัดความวิตกกังวลต่างๆ ที่วนเวียนในใจ ครูเคทได้แนะนำให้เขาอยู่กับหลักฐานความเป็นจริงในปัจจุบัน เช่น ความน่าเชื่อถือของแล็บและแพทย์ และไม่ว่าเขาจะไม่เชื่อผลตรวจที่ตรวจจนนับครั้งไม่ถ้วน ก็ให้ลองเชื่อตัวเองดู โดยการให้เขาสำรวจร่างกายส่วนต่างๆ ว่าเขารู้สึกว่ามีส่วนใดมีความผิดปกติบ้าง ทำให้เขาเริ่มเห็นว่าเขายังมีสุขภาพแข็งแรงดีอยู่ แต่แล้วก็มีความคิดวิตกกังวลต่อไปอีกว่า อาจเป็นไปได้ว่าขณะนี้เขายังไม่เป็นอะไร แต่อาการของโรคอาจจะปรากฏในอนาคตก็ได้ ครูเคทจึงได้ให้เขาลองฝึกคิดต่อให้ถึงที่สุดว่า ถ้าเขาเป็นแล้วจะเกิดอะไรขึ้น แล้วเขาต้องทำอย่างไร ในที่สุดเขาก็พบว่าถ้าเป็นจริงๆ ก็ต้องรักษา อาจต้องทานยาไปตลอดชีวิต แต่เขาก็ยังดำเนินชีวิตตามปกติต่อไปได้ แต่ขณะนี้เขาไม่ได้เป็น ส่วนอนาคตถ้าเป็นก็สามารถรับมือได้

ความวิตกกังวลลักษณะนี้เกิดจากความกลัวสิ่งที่ไม่รู้ กลัวสิ่งที่จะเกิดในอนาคต แม้เราจะพยายามหาข้อมูลและเหตุผลต่างๆ มาสนับสนุนว่าโอกาสที่ปัญหาที่กังวลอยู่จริงๆ นั้นมีความน่าจะเป็นต่ำมาก แต่คนที่คิดมากก็ยังคิดว่ามีโอกาสที่ปัญหาจะเกิดขึ้นได้ ดังนั้นแทนที่จะเสียเวลาหาเหตุผลว่าจะเกิดหรือไม่เกิดปัญหา ให้ลองมองที่ทักษะและความสามารถของตัวเองในการแก้ไขปัญหา หากปัญหายังไม่เกิด ก็ไม่ต้องทำอะไร หากปัญหาเกิดก็แก้ไขไป มนุษย์มีทักษะในการแก้ไขปัญหาและการเอาตัวรอดติดตัวมาทุกคน และหากเราพยายามแก้ปัญหาเองแล้ว แต่ก็ยังแก้ไม่ได้ ก็ยังมีคนอื่นที่จะเข้ามาช่วยแก้ไขให้ได้ หรือมีวิธีการแก้ไขปัญหาอีกมากมาย และหากไม่มีใครแก้ไขปัญหานั้นได้ ก็ให้เรียนรู้ที่จะอยู่กับปัญหานั้นโดยไม่ทำให้ตัวเองเป็นทุกข์

ใครมีปัญหา ลูกเรียนไม่เก่ง ไม่รู้จะทำอะไรในอนาคต ญาติพี่น้องติดกลุ่มลัทธิ ปัญหาครอบครัว ความสัมพันธ์ การทำงาน ติดโซเชียล ติดเกม panic และ phobia มารับคำปรึกษากับครูเคทได้ที่ KruKate Counseling Center ต้องการนัดคิว โทร. 08-1458-1165 หรือเข้าไปฝากคำถามและแชร์ประสบการณ์ในแฟนเพจ www.facebook.com/kateinspirer และ YouTube channels: Kate Inspirer ได้นะคะ

คนที่เกิดมา มีพ่อแม่ที่เก่งและประสบความสำเร็จในด้านต่างๆ เป็นไอดอล ดูน่าจะมีความสุข เพราะมีต้นทุนมาดี เติบโตมาพร้อมกับโอกาสในการเรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตและการทำงานอย่างประสบความสำเร็จ โดยการสังเกตและซึมซับความรู้และประสบการณ์จากพ่อแม่มาเต็มๆ เรียกว่าความเก่งและความสำเร็จของเขานั้น แทบจะแทรกซึมอยู่ในดีเอ็นเอเลยก็ว่าได้

แต่กลายเป็นว่า มีคนที่มีพ่อแม่เก่งจำนวนหนึ่ง ที่เมื่อต้องเข้ามาสืบทอดกิจการของพ่อแม่ หรือเริ่มต้นทำงานในที่ต่างๆ กลับรู้สึกขาดความเชื่อมั่นในตนเอง เพราะคิดว่าคนอื่นจับตามองและคอยเปรียบเทียบเขากับพ่อแม่ของเขาอยู่เสมอว่าจะเก่งได้เท่าพ่อแม่หรือไม่ บางคนก็คิดว่าไม่มีใครฟังความคิดเห็นของเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ใหญ่ในบริษัทที่คุ้นชินกับการบริหารของพ่อแม่ของเขาและเห็นเขามาตั้งแต่เด็กๆ บางคนก็คิดว่าคนอื่นคิดว่าเขาได้รับสิทธิพิเศษในองค์กรมากกว่าคนอื่น เพราะเป็นลูกผู้ใหญ่ และบางคนก็ไม่มี passion ในรับทอดกิจการจากพ่อแม่เลย เพราะใจอยากไปทำอย่างอื่น

ความเครียดของทายาทรุ่นต่อไปของพ่อแม่ที่ประสบความสำเร็จ เกิดจากการถูกปลูกฝังมาตั้งแต่วัยเด็ก หรือถูกบอกอยู่เสมอว่าสักวันหนึ่งเขาต้องรับทอดกิจการต่อจากพ่อแม่ ในด้านหนึ่งมีข้อดีที่ทำให้เด็กเติบโตขึ้นมาพร้อมเป้าหมายและความรับผิดชอบ แต่อีกมุมหนึ่งกลับกลายเป็นภาระที่หนักอึ้ง (ในความรู้สึกของเด็ก) ซึ่งทำให้เด็กรู้สึกกลัวว่าถ้าหากตนเองล้มเหลว จะทำให้พ่อแม่เสียใจและไม่ภาคภูมิใจในตัวเขา บางคนไม่อยากจะล้มเหลว จึงเบนความสนใจไปสู่สิ่งอื่น เช่น ลูกนักธุรกิจแต่ไม่อยากทำธุรกิจของพ่อแม่ ก็อาจจะเปิดธุรกิจใหม่ของตัวเองที่แตกต่างจากธุรกิจของพ่อแม่ หรือประกอบอาชีพอื่นที่แตกต่างจากอาชีพของพ่อแม่ที่ประสบความสำเร็จ

ลูกหลานของผู้ที่ประสบความสำเร็จยังเกิดความเครียดจากคำพูดของคนรอบข้างที่พูดไปตามปกติว่า “หนูเก่งเหมือนคุณพ่อคุณแม่” “ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น” “คุณพ่อคุณแม่หนูเก่งมาก หนูต้องเก่งให้มากกว่าคุณพ่อคุณแม่นะ” ฯลฯ แต่ในความรู้สึกของเด็กจะรู้สึกว่าเขาถูกเปรียบเทียบกับพ่อแม่ของเขาและผู้คนคาดหวังว่าเขาต้องเก่งเท่าหรือเก่งมากกว่าพ่อแม่ของเขา ทำให้เขาต้องแบกความคาดหวังของผู้คนเอาไว้ตลอดเวลาไม่รู้ตัว

การจะเปลี่ยนความรู้สึกถูกเปรียบเทียบ และการแบกความคาดหวังจากผู้อื่นนั้น เราต้องหันกลับมามองตัวเองให้ชัดเจน และยอมรับตัวเองอย่างที่เป็น ไม่ใช่อย่างที่พ่อแม่หรือผู้อื่นอยากให้เป็น แต่การยอมรับตัวเองว่าเป็นคนอย่างไร มีนิสัยอย่างไร มีทักษะที่โดดเด่นอะไร ไม่ใช่เหตุผลที่จะนำมาปฏิเสธหน้าที่และความรับผิดชอบ เช่น ทายาทธุรกิจที่ไม่อยากรับทอดกิจการเลยไปเป็นหมอหรือศิลปิน ลองมองสถานการณ์และโอกาสให้กว้างและนำทักษะที่เป็นจุดแข็งของตนมาใช้ในการสืบทอดธุรกิจหรืองานการที่พ่อแม่สร้างฐานไว้ให้ และขณะเดียวกันก็สานฝันของตัวเองไปพร้อมกันด้วย

จะเห็นได้ว่าทายาทที่สืบทอดธุรกิจจากพ่อแม่ ที่มองเห็นจุดแข็งของตนเองและรู้จักวิธีการนำจุดแข็งนั้นมาใช้ในด้านต่างๆ คนเหล่านี้จะประสบความสำเร็จในหลายๆ ด้านไปพร้อมกัน ทั้งด้านการสืบทอดธุรกิจและการสร้างสิ่งใหม่ๆ ที่ตนเองชอบ ส่วนทายาทที่ก้าวไม่ข้ามเรื่องการถูกเปรียบเทียบและความคาดหวังจากผู้อื่น ก็จะกลายเป็นคนที่ล้มเหลวซ้ำซาก สร้างปัญหา ไม่ทำอะไรจริงๆ จังๆ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขไปวันๆ แต่ความสุขที่แท้จริงอันเกิดจากความภาคภูมิใจในตัวเองนั้นไม่มี

อย่างไรก็ตาม พ่อแม่เองก็ต้องเข้าใจด้วยว่าสิ่งที่พ่อแม่สร้างมาด้วยความภาคภูมิใจนั้น เป็นความภูมิใจของพ่อแม่ ไม่ใช่ของลูก ในกรณีที่ลูกไม่ต้องการสืบทอดความสำเร็จนั้น พ่อแม่ต้องเคารพในความต้องการของลูก เพราะลูกเองมีสิทธิในการดำเนินชีวิตและสร้างความภาคภูมิใจให้กับตัวของเขาเองเช่นกัน

ใครมีปัญหา ลูกเรียนไม่เก่ง ไม่รู้จะทำอะไรในอนาคต ญาติพี่น้องติดกลุ่มลัทธิ ปัญหาครอบครัว ความสัมพันธ์ การทำงาน ติดโซเชียล ติดเกม ซึมเศร้า panic และ phobia มารับคำปรึกษากับครูเคทได้ที่ KruKate Counseling Center ต้องการนัดคิว โทร. 0814581165 หรือ เข้าไปฝากคำถามและแชร์ประสบการณ์ในแฟนเพจ www.facebook.com/kateinspirer และ YouTube channels: Kate Inspirer ได้นะคะ

มีคุณผู้อ่านท่านหนึ่งเข้ามารับคำปรึกษากับครูเคทด้วยปัญหาว่า ช่วงนี้ไม่รู้สึกมีความสุขกับสิ่งต่างๆ ที่เคยชอบทำ อย่างเช่น เมื่อก่อนชอบดูซีรีส์เกาหลีมาก ดูได้ทั้งวันทั้งคืนแบบรวดเดียวจบ แต่ช่วงนี้ดูอะไรก็รู้สึกเบื่อไปหมด ดูแบบไม่ตั้งใจดูใจลอย นอกจากนี้ เจ้าตัวบอกว่าเป็นคนชอบนอนมาก เสาร์อาทิตย์สามารถนอนได้ทั้งวัน เพราะเธอขยันทำงานทุ่มเทให้งานมาก พอมีโอกาสพัก จึงชอบนอนเพื่อชาร์จแบตให้ตัวเอง แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเบื่อแม้กระทั่งการนอน จนคิดว่าไม่รู้จะนอนทำไม ตื่นดีกว่า นอกจากนี้ ปกติเป็นคนที่ติดเพื่อนมาก อยู่คนเดียวไม่ได้ ต้องออกไปหาเพื่อนตลอด แต่ช่วงนี้รู้สึกเบื่อมาก ไม่อยากออกไปนอกบ้าน ไม่อยากเจอเพื่อน

ปกติเธอเป็นคนขยันทำงาน ทำงานหนัก มีความเชื่อว่าถ้าเธอตั้งใจทำเต็มที่แล้วไม่ควรมีอะไรผิดพลาด จึงทำให้เธอเป็นคนที่มุ่งมั่นพุ่งไปข้างหน้าอย่างมาก มุ่งแต่เป้าหมายไม่สนใจมองสองข้างทางที่นำไปสู่จุดหมายนั้น ถ้าหากมีอะไรผิดพลาด เธอจะรู้สึกล้มเหลว เธอบอกว่าบางครั้งรู้สึกทรมานและเหนื่อยมากในการทำงานให้สำเร็จ แต่พอทำสำเร็จแล้ว แทนที่จะรู้สึกดีใจและภาคภูมิใจในตัวเอง เธอกลับรู้สึกโล่งใจ และรู้สึกว่าเธอทำถูกแล้ว เธอตัดสินใจได้ถูกแล้ว เธอไม่เคยหัวใจพองโตกับความสำเร็จของเธอเลย คนปกติเมื่อรู้สึกดีใจและภาคภูมิใจในความสำเร็จของตัวเองมักจะมีความรู้สึกหัวใจพองโตหรือตัวพองนั่นเอง แต่สำหรับเธอจะรู้สึกอย่างนั้น ก็ต่อเมื่อมีใครมาทำอะรไรดีๆ ให้เธอ หรือแสดงความสนใจ เป็นห่วงเป็นใยเธอ หรือสนใจความรู้สึกของเธอ เช่น เวลาเจ้านายหรือเพื่อนร่วมงานถามว่า เหนื่อยมั้ย หรือ ซื้อขนมมาฝาก เธอจึงจะรู้สึกดี หัวใจพองโต

เธอเติบโตมาในครอบครัวที่สอนให้ทำงานหนัก มีความมุ่งมั่น มานะพยายาม เมื่อทำอะไรดีแล้วก็ให้แข่งขันกับตัวเองหรือพัฒนาให้ดีขึ้นตลอดเวลา พ่อแม่ไม่เคยชมเธอตรงๆ แต่มักจะไปเล่าให้ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงฟัง และเธอมักจะได้ยินมาจากคนอื่นว่าพ่อแม่ชมเธอ เธอเรียนจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเหรียญทอง พ่อแม่ก็ไม่ชมตรงๆ แต่ให้เป็นของรางวัลแทน เธอไม่เคยชมตัวเอง และเมื่อผิดพลาดหรือล้มเหลวเธอจะโมโหตัวเอง ไม่ให้อภัยตัวเอง เธอชอบเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นเสมอ และบอกตัวเองว่าต้องทำให้ดีขึ้นหรือดีกว่าคนอื่น เธอมีความเชื่อว่าการทำอย่างนี้จะเป็นการพัฒนาตัวเเธอเองให้เก่งขึ้นเรื่อยๆ

จะเห็นได้ว่าเธอเริ่มมีอารมณ์ซึมเศร้าเพราะผลักดันเพื่อพิสูจน์ตัวเองอยู่ตลอดเวลา เมื่อทำสำเร็จแล้วเกิดความดีใจอยู่เพียงระยะหนึ่ง แล้วก็จางไป จิตของเธอจะมุ่งอยู่ที่สิ่งนอกตัวเท่านั้น ไม่เคยให้เวลาในการอยู่กับตัวเอง เข้าใจตัวเอง และยอมรับตัวเองโดยไม่มีเงื่อนไข จึงทำให้เธอมีสภาวะพร่องความสุขหรือสุขไม่ถึงที่สุดและไม่ยั่งยืนนั่นเอง หากคุณผู้อ่านเป็นอย่างนี้ ควรฝึกชื่นชมตัวเองทุกวัน เริ่มจากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ มองเห็นความน่ารัก ความเป็นเด็ก อารมณ์ขันของตัวเองบ้าง เมื่อพลาด ให้มองตัวเองอย่างมีเมตตา ค่อยๆ ซึมซับความสุขที่ได้จากการเข้าใจตัวเองทุกๆ วัน (สุขทางตรง) ซึ่งเป็นความสุขที่ยั่งยืนมากกว่าความสุขจากการที่ผู้อื่นยอมรับหรือชื่นชม (สุขทางอ้อม) ค่ะ และหากมีอารมณ์ซึมเศร้า ไม่ควรมองข้าม ควรปรึกษาจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยา อย่าปล่อยไว้โดยคิดว่าเดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง เพราะบางทีอะไรที่เราเก็บเอาไว้มากมายมันอาจจะล้นออกมาในอนาคตก็ได้

ใครมีปัญหา ลูกเรียนไม่เก่ง ไม่รู้จะทำอะไรในอนาคต ญาติพี่น้องติดกลุ่มลัทธิ ปัญหาครอบครัว ความสัมพันธ์ การทำงาน ติดโซเชียล ติดเกม ซึมเศร้า panic และ phobia มารับคำปรึกษากับครูเคทได้ที่ KruKate Counseling Center ต้องการนัดคิว โทร. 0814581165 หรือ เข้าไปฝากคำถามและแชร์ประสบการณ์ในแฟนเพจ www.facebook.com/kateinspirer และ YouTube channels: Kate Inspirer ได้นะคะ